«حسینیه معلی»؛ رئالیتی‌شو به سبک مذهبی
تاریخ انتشار: ۲۹ بهمن ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۷۷۶۷۰۲
برنامه «حسینیه معلی» در قالب رئالیتی شو توانست با جسارتی هرچه تمام ساختار‌های قبل را تغییر دهد و به عنوان جدیدترین نوع برنامه سازی مذهبی و دینی بار دیگر مخاطبان را پای تلویزیون بکشاند تا بیننده برای اولین بار شاهد یک هیات تلویزیونی باشد.
گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری دانشجو _ زهرا قربانی رضوان؛ یکی از ضعف‌های جدی برنامه‌های سیما نبود برنامه‌های تلویزیونی متنوع خصوصا در اعیاد مذهبی است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
برنامه «حسینیه معلی» در قالب رئالیتی شو توانست با جسارتی هرچه تمام ساختار‌های قبل را تغییر دهد و به عنوان جدیدترین نوع برنامه سازی مذهبی و دینی بار دیگر مخاطبان را پای تلویزیون بکشاند تا بیننده برای اولین بار شاهد یک هیات تلویزیونی باشد. این روز‌ها با گذشت اعیاد جشن ولادت امام حسین (ع) و حضرت عباس (ع) شاهد نگاه متفاوت برنامه سازان سیما بودیم که از حالت‌های رسمی گذشته فاصله گرفته اند و برنامه‌ای شاد و پرانرژی در قالبی مذهبی ارائه دادند که نشان دهنده تغییر سبک پرداخت به برنامه‌های دینی تلویزیونی است. برنامه‌ای که نویدبخش حرکت روبه جلو برنامه سازی مذهبی تلویزیونی قلمداد می‌شود. البته حرکت به سوی ساختار این چنینی باید با پژوهش و مطالعه گسترده و مخاطب شناسی صورت گیرد، زیرا با اعتقادات و باور‌های مذهبی جامعه سروکار دارد.
از نکات مهم برنامه «حسینیه معلی» حضور مداحان مطرح است که به عنوان کارشناس و داور حضور دارند. البته این نکته را باید یادآور شد که محتوای برنامه براساس مسابقه و برتری و امتیازبندی افراد نیست. در این برنامه همه تشویق و تحسین می‌شوند و بگونه‌ای همه برنده هستند.
روح حاکم بر برنامه بصورتی است که افراد دور هم جمع شده اند تا حال معنوی از یکدیگر دریافت کنند و در این بین اگر نکته‌ای وجود داشته باشد اساتید آن را به شرکت کنندگان یادآور می‌شوند.
حسینه معلی نمایشگر اخلاق، مرام و مشی فرهنگ مداحی است. در بعضی از برنامه‌ها پیرغلامان و مداحان قدیمی‌تر حضور پیدا می‌کنند و ما ادب حاکم بر این فضا را از نوع برخورد داوران مشاهده می‌کنیم. احترام به آن‌ها و نشستن پای صحبت هایشان و حتی رفتار آن‌ها با مداحان کودک و نوجوان بصورتی است که هم قدم آن‌ها می‌شوند و تماما تحسین و تشویق است.
حسینیه معلی از خطر تبدیل شدن به یک مسابقه استعدادیابی مدرن و پرزرق و برق به دور است. روح حاکم بر فضای صحنه کاملا معنوی است. برنامه‌ای که با استفاده از المان‌های بومی و اسلامی خود را از زرق و برق تلنت‌های مدرن به دور نگه داشته است. دکور عظیم و وسیع است، اما محفل را گرم و صمیمی نشان می‌دهد. فرشی پهن است و همه دور آن حلقه می‌زنند تا شاهد مدح اهل بیت باشند بی آنکه در گیرودار نور و موسیقی و... قرار گیرند.
ابتدا حسینیه معلی تنها در ایام محرم و صفر از شبکه سوم سیما پخش می‌شد و در اقدامی جدید از سوی تولیدکننده این برنامه حسینیه معلی توانسته در اعیاد جشن و میلاد با مولودی خوانی محفلی گرم و صمیمی را ایجاد کند که باتوجه به بازخورد مخاطبان با استقبال بالایی روبه‌رو شده است.
حسینیه معلی نمایشگر حرکت روبه جلوی برنامه سازی تلویزیونی است که فرهنگ عزاداری و یا جشن میلاد‌های مذهبی را با ابتکار و جذابیتی متفاوت در قالبی نو برای مخاطب عرضه می‌کند. معلی یک برنامه دینی تلویزیونی در قالبی نو است که نتن‌ها مخاطب سنتی این دست از برنامه‌ها را حفظ می‌کند بلکه مخاطبان جدید را هم جذب می‌کند. اکنون که سرگرمی و جذب مخاطب در گرو دکور‌های عظیم و تلنت‌های پرزرق است جسارت عوامل این برنامه سازان و نمایش سادگی در عین نگاه حرفه‌ای و پژوهشی قابل تحسین است.
اما در فصل پنجم انتشار یک تیزر از این فصل در فضای مجازی حواشی بسیاری داشت. این فیلم توسط صفحه اصلی برنامه و سیدبشیر حسینی (طراح این برنامه) منتشر شد و مداحان حاضر در آن برنامه هم آن را بازنشر کردند. این فیلم موافقان و مخالفان بسیاری داشت.
محسن عراقی، مداح اهل بیت (ع) این اتفاق را خوب توصیف کرد و سجاد محمدی نوحه‌سرا در خصوص آن نوشت: این اتفاق همیشه در پشت صحنه مجالس هیأت مرسوم است و مداحان شوخ‌طبعی دارند. از سوی دیگر هم بسیاری از مخاطبان هم این رفتار را نقد کردند و نوشتند: ما با صدای شما گریه می‌کنیم، لطفاً نکنید!
محمد کریمی نیز واکنشی تند نسبت به این موضوع نشان داد و در شب میلاد امام سجاد (ع) در چیذر گفت: خدا وظیفه‌ای روی دوش ما گذاشته که تذکر بدهیم. اگر به ما حمله نمی‌کنید انتقاداتی هم داریم. من نمی‌توانم با عبارت «این الطالب بدم المقتول بکربلا» در دعای ندبه کف بزنم. ممکن است بعضی‌ها بتوانند کف بزنند.
وی افزود: ممکن است دوستان بابت این حرف‌ها از من دلخور شوند، ولی من نمی‌خواهم مادر امام زمان (عج) از من دلخور شود/ آن کسی [بشیر حسینی، سردبیر برنامه]که می‌گوید یک کربلای شیطون بلا بریم مال یک برنامه حسینیه نیست و باید برنامه جُنگ بسازد. هیئت و روضه تخصص می‌خواهد.
این مداح خاطرنشان کرد: کاش آقایان روضه‌خوان بیشتر ملاحظه می‌کردند و هر تصویری را از خودشان بیرون نمی‌دادند. ما هم اهل خنده و شوخی هستیم، ولی نباید بی‌مزه‌اش بکنیم.
کد ویدیو دانلود فیلم اصلیمحمدامین حسام دانشجوی دکترای مدیریت رسانه در خصوص این برنامه در صفحه مجازی خود نوشت: معلی یک برنامه «موضع دار» است. یعنی به صورت خام پیام‌ها و آیین‌های مذهبی را به مخاطب ارائه نمی‌دهد و رویکرد‌های محتوایی ویژه‌ای را عرصه‌های مختلف دینداری دنبال می‌کند و، چون صریح هم هست؛ در ابراز موضعش لکنت ندارد. مواضعش را شفاف و با اعتماد به نفس به اشتراک می‌گذارد.
معلی به تدریج در حال تبدیل شدن به «نبض رسانه ای» آیین‌های مذهبی در ایران است. این برنامه خیلی زود خودش را سر صحنه وقایع تقویمی دینی می‌رساند و تلاش می‌کند قرائت وحدت بخشانه‌ای را از صحنه متکثر جامعه مذهبی به اشتراک بگذارد و با عقلانیتش قطب‌های مختلف بچه هیاتی را زیر یک پرچم جمع کند.
معلی یک برنامه امن است. اولا؛ نظرات مجری و ذاکرین برنامه آمیخته به ادب و متانت و متعهد به چارچوب دستگاه امام حسین است لذا برای تلویزیون ایران هزینه حقوقی و اخلاقی به بار نمی‌آورد، ثانیا؛ سعه صدر تلویزیونی و آنتن آزادش آمیخته به تهور مدیریتی است.
معلی یک برنامه حرفه‌ای است؛ زیرا برد گفتمانی مذهبی و برند تلویزیونی را در تعادل با هم پیش می‌برد و در ازای برنده شدن موضعش با خیره سری‌های تلویزیونی و تردستی‌های بی اخلاقانه، عبور نکردن از خطوط قرمز و.. به برندش آسیب نمی‌زند و متقابلا، برندینگ رسانه‌ای را هم در صلح کل بازی‌های مرسوم سلبریتینک و سنت‌های محافظه کارانه تلویزیون دنبال نمی‌کند و حرفه‌ای گری اش باعث می‌شود چه در روی آنتن و چه در فضای مجازی دیده شود.
منبع: خبرگزاری دانشجو
کلیدواژه: حسینیه معلی تلویزیون صداوسیما معلی یک برنامه برنامه سازی حسینیه معلی برنامه ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت snn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری دانشجو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۷۷۶۷۰۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
بودجه دولتی برای حوزه‌های علمیه | جمع مبلغ نهاد‌های فرهنگی و مذهبی ۶۷ هزار میلیارد تومان!
روزنامه جمهوری اسلامی به انتقاد از تخصیص بودجه دولتی برای حوزه های علمیه و حرم امام خمینی پرداخت.
این روزنامه نوشت: به مناسبت بررسی بخش هزینه‌های لایحه بودجه کل کشور سال ۱۴۰۳ فهرستی از بودجه‌های پیشنهادی دولت برای نهاد‌های فرهنگی و مذهبی در فضای مجازی و رسانه‌ها منتشر شد که با اعتراض‌هائی همراه است.
اعتراض‌ها عموماً بر این محور‌ها متمرکز هستند که در شرایط دشوار اقتصادی کشور چرا به این نهاد‌ها بودجه تعلق می‌گیرد و یا چرا چنین مبالغ زیادی برای آن‌ها پیشنهاد شده است؟ محور دیگر اعتراض نیز اینست که این نهاد‌ها تأثیر ملموسی بر زندگی مردم ندارند و به همین دلیل تخصیص چنین بودجه‌هائی به آن‌ها منطقی نیست.
طبق آنچه در فهرست منتشرشده آمده، جمع مبلغ پیشنهادی برای نهاد‌های فرهنگی و مذهبی ۶۷۰ هزار میلیارد ریال است که البته رقم قابل توجهی است.
بدون اینکه درباره محور‌های اعتراضات یادشده قضاوتی داشته باشیم، بر این نکته تأکید می‌کنیم که بعضی از نهادهائی که نامشان در فهرست آمده اصولاً وجودشان ضرورتی ندارد، بعضی دیگر از آن‌ها خاصیتی ندارند، تعدادی نیز به میزان بودجه‌ای که برای آن‌ها پیشنهاد شده اثربخشی ندارند و در مورد حرم امام خمینی نیز همانطور که در سال‌های گذشته بار‌ها تذکر دادیم اصولاً اینهمه توسعه و خرج‌تراشی خلاف مشی خود امام است. باقی می‌ماند بودجه‌ای که برای حوزه‌های علمیه پیشنهاد شده که اشکال اساسی آن مربوط به استقلال روحانیت است.
در سال‌های گذشته هنگامی که به تخصیص بودجه دولتی برای حوزه‌های علمیه و نهاد‌های مرتبط با آن‌ها انتقاد می‌کردیم، بعضی از طلاب و علما در قالب گلایه به ما می‌گفتند مگر از وضع شدیداً فلاکت‌بار طلاب و روحانیین از نظر معیشت خبر ندارید که به بودجه مربوط به حوزه‌های علمیه اعتراض می‌کنید؟
جواب این بود و اکنون نیز اینست که می‌دانیم بسیاری از طلاب و فضلای حوزه‌های علمیه و حتی علمای شهرستان‌ها با فقر و ناداری دست و پنجه نرم می‌کنند و تعداد زیادی از آن‌ها بخش قابل توجهی از وقت خود را به کار‌های خدماتی از قبیل پیک موتوری، مسافرکشی و تمیز کردن خانه‌ها و شرکت‌ها مشغولند تا بتوانند از عهده حداقل هزینه زندگی برآیند. با اینحال به دلایل متعدد معتقدیم روحانیت نباید از بودجه دولتی ارتزاق کند.
ممکن است افرادی به دلایل خاصی که دارند، اعتقادی به آنچه ما به عنوان دلایل متقن برای ضرورت اجتناب روحانیت از پذیرش بودجه دولتی مطرح می‌کنیم نداشته باشند. این، حق طبیعی آنهاست که اینگونه فکر کنند و از تخصیص بودجه دولتی به حوزه‌های علمیه دفاع نمایند. می‌بینیم که در عمل نیز تفکر آن‌ها بر کشور حاکم است و متولیان امور به آنچه دیگران با نیت خیرخواهی و مصلحت‌اندیشی برای روحانیت می‌گویند اعتنائی نمی‌کنند و ترتیب اثر نمی‌دهند.
مهم‌ترین دلیل برای این تفکر که حوزه‌های علمیه و دستگاه‌های مرتبط نباید از بودجه دولتی ارتزاق کنند اینست که وابسته شدنشان به بودجه دولتی آن‌ها را به دولت و حکومت وابسته می‌کند و استقلال را که سرمایه اصلی روحانیت است از آن سلب می‌نماید.
هیچکس نمی‌تواند ادعا کند که روحانیت می‌تواند به بودجه دولتی وابسته باشد و در عین حال استقلال خود را هم حفظ کند. علت اینکه امام خمینی هرگز اجازه استفاده حوزه‌های علمیه از هیچ بودجه‌ای غیر از آنچه مردم با طیب خاطر به آن‌ها می‌دهند را ندادند، همین بود که آن را با استقلال روحانیت در تضاد می‌دانستند.
تجربه چند دهه اخیر نیز بر صحت نظر امام خمینی مهر تأیید گذاشته است. مراجع صاحب‌نام و ذی‌نفوذی مانند مرحوم آیت‌الله فاضل لنکرانی و آیت‌الله صافی گلپایگانی نیز بر همین عقیده بودند و همین مسیر را ادامه دادند.
نکته دیگری که باید مورد توجه روحانیت قرار گیرد اینست که تنگنا‌های معیشتی در حال حاضر به آن‌ها اختصاص ندارد. این، گرفتاری بزرگی است که ده‌ها میلیون نفر از مردم کشورمان با آن دست و پنجه نرم می‌کنند. افتخار روحانیت در طول تاریخ این بود که مانند ضعیف‌ترین اقشار جامعه زندگی می‌کرد و به همین دلیل، خودش محبوب و کلامش نافذ بود.
حالا هم باید مانند مردم عادی زندگی کند تا مردم پذیرایش باشند. مردم وقتی استقلال روحانیت را ببینند و احساس کنند که حامی آن‌ها و زبان گویای آنهاست، حاضرند هرچه دارند را با روحانیت تقسیم کنند تا این نهاد باقی بماند و بتواند در مقاطع حساس در برابر ظلم و ناروا بایستد.
خوبست این را هم به عنوان نکته پایانی بگوئیم که بودجه‌های دریافتی حوزه‌ها بیش از آنکه صرف طلاب نیازمند شود به پشت‌میزنشینانی می‌رسد که حوزه‌های علمیه بدون آن میز‌ها هم می‌توانند ادامه حیات بدهند و چه بسا حیات بهتر. با توجه به این واقعیت‌ها آیا بهتر نیست روحانیت خودش پیش‌قدم شود و از گرفتن بودجه دولتی خودداری کند؟
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»